değil mi ki bir kez sönmüştür yıldız.üflenmiştir levhadaki ses kulağa.ad işlenmişse hayata karşı koymak ne mümkün. her sabah aynı ölüm.her gün aynı korkular gelir.
düş taşıdım her günün sabahına, ölümün ferahlığını taşıdım. bir kızılgerdan uğurlasındı beni bu bahar sabahı. su olup su olup filbahrinin yaprağıyla karışsaydım havaya..

saçı leylâ..

-dün bir kez daha tembelliğimi anladım:) yok bende o enerji:)) - esko bey ve ebru çalıştığımız arkadaşlarla akşam yemeğine beykoz'a gittim. başta otobüse binme gibi bir hatada bulunduk ki hocayı vazgeçirip indiremedik de,neyseki arkadaş bizi arabayla aldı bir süre sonra. yemek güzel, bol gözlemli, dünyanın farklı yerlerinde gezdiğimiz, bol bol güldüğümüz hoş bir akşamdı. yemeğin ücretini az bulan hocamızı memnun edemedik ama mayısa bir yemek daha ayarlayarak işi tatlıya bağladık:) tatlı mı dedim, dondurmalı parfeyi sevmedim :p bu sabah da gözlerim yılmaz eneş ve öğrencilerinin ebru sergisini seyr u sefa etti. sevgili arkadaşım neslihan ı tekrar tebrik ediyoruz:) sonra arkadaşla istanbul kitapçısına gittim ve lâle -doğunun ışığı adlı bir dvd ve bir kaç şey aldım.laleye düşkünlüğümdenmidir bilmem çok sevdim bu belgeseli.bir de bir deee incesaz ın eylül şarkıları albümünde o hoş sesini dinlediğim melihat gülses in narçiçeğim2 yi aldım ki içinde sevgili mustafa hocamın hep tekrar etttiği; vardım ki yurdundan ayağ göçürmüş... diye başlayan bayburtlu zihni şiiri var.pek hoşuma gitti.

''alıştım bu duruma'' diye başlamak isterdim.ama insan yalnızlığa ancak aldatabilir kendini. cafeye alışkanlık,kitap raflarına bağlılık,kahveye ... hiçbiri devam edemiyor. insan bir başka canlıyı da aramıyor ya.. madde hepsinin sonu. bir yıl önce güzel insanlar tanıdım.kendilerinden geçememiş ama adanmak dedikleri 'şey'i yapmayı kendilerine gaye bilmiş insanlar. ölüm değil onlar için çare , yaşatmak.. kendilerinde olmayanları olanın eliyle vermek. yakalayamadım o 'ufk'u. unuturum onları çoğu zaman, onlar beni unutmasalar da. ne kadar sürecek bu gözü kapalılık bilmem..

aynı çamur..

....en 'âlî
Yaşayanlar bile hissetmede en müstahkar
Yaşayanlar gibidir...Aynı çamurdan bu yığın!
19 Teşrîn-i Evvel 1315
Tevfik Fikret

yalnızın esrikliği

''...bir gün kabalık edersem
habersiz çekip gidersem
yalnızlığım sana emanet
çiçeklerimiz solmasın
artık kaybetmek olmasın
anılardan, baharlardan tüket . . . "

sustukça özlüyorum seni , insanların bakışını hissettikçe, kaçtığımda en çok, kaçışsızlıklar dedin..inceydin kitabı düşünürken, mecnun kaçışsızlıktı, ya kitap niceydi. laleleri hatırlıyorum; topkapı hareminin taşlarında.şimdi ne de canlılar.can gitmeye meyyal.onlar hayatı nakşetti taşlara,yürüdük yabancı çoğu zaman. ..

sorular sorsan gizlemesem..

aaahhh.belim ağrıdı artık.bu beyitler bilmece gibi.tamam satranç bilmiyorum ama şerh etmek zorundamıyım bu 30 beyiti.sandalyede oturmak,3 sözlüğe bakmak,hem de paragraflarca açıklama okumak belimi ağırttı.çeviriye başlayamadım bile.ben de havlu atmak istemiyorum.belki başlardım ama korkuttu heralde o siyah poşet içerisindeki sayfalarca farsça metinler.Anna Vanza kurtar beni.
neyseki bundan böyle daha düzenli olacak gibiyim. cuma farsça ve ebru. perşembe italyanca çalışırım-çalışırmıyım:p acaba diyorum çevirmenlik benim neyimemiydi:) yorgunum yorgun.hem üzgün.17 martta 'hüznümün yüzü'* balansta arz-ı endam ederken ben ne yapayım!
*lckng

teddy'e ağıt..

havuzun kenarında kalmıştı aklı, çiniler üzerinde dağılan kanın menevişi..kana yükledi yaşamı,kısa küçük yaşamlara.olmaması gerekenleri istemeliydi,mutsuzluğu yaşamaya meyletmişti neyseki.ibn-i vakt ne olsa gerekti,o en çok 'saturno' yu sevmişti.goya verdi ona aradığını.zaman orada esnedi,esnedi, aldı içine yaşayamadığı yılları.ama bilmek yetmedi ona.boğuldu zamanla boş havuzun kan ve boya kokusunda..değerlendiremedi vaktini,yaşamayadı insanlarla, ne de..yoktu saatin tersine dönüş.verilmişti bir kaç 'koca' güzellik.bırakamazdı,kesemezdi iplerini.gerçi kesmişti ya içindekileri.bir başındaki kalmıştı, onu da zamana bıraktı..