''alıştım bu duruma'' diye başlamak isterdim.ama insan yalnızlığa ancak aldatabilir kendini. cafeye alışkanlık,kitap raflarına bağlılık,kahveye ... hiçbiri devam edemiyor. insan bir başka canlıyı da aramıyor ya.. madde hepsinin sonu. bir yıl önce güzel insanlar tanıdım.kendilerinden geçememiş ama adanmak dedikleri 'şey'i yapmayı kendilerine gaye bilmiş insanlar. ölüm değil onlar için çare , yaşatmak.. kendilerinde olmayanları olanın eliyle vermek. yakalayamadım o 'ufk'u. unuturum onları çoğu zaman, onlar beni unutmasalar da. ne kadar sürecek bu gözü kapalılık bilmem..